μια φορα κι εναν καιρο
υπηρχε ισοτητα
υπηρχε αθωοτητα κι αγαπη
οι ανθρωποι κοιταζονταν στα ματια
και μιλουσαν με το σωμα
τα φαναρια αναβοσβυναν χαρουμενα
στα χρωματα της ευτυχιας
και το ρολοϊ εδιχνε μια μονο ωρα.
τη στιγμη.
μια φορα κι εναν καιρο
υπηρχε ερωτας
ευθυνη
και γαληνη.
επιτα αναψα ενα τσιγαρο.
γιατι τελικα....
εζησαν αυτοι καλα
και μεις......
ποιος νοιαζεται?