στιγμες που φυγανε

το ζευγαρακι,χορεβει γρηγορα το βαλς
για να προλαβει τη στιγμη που μολις χαθηκε!παει!

αρνητικα φωτογραφιας χαιρεκακα γελανε
δειχνοντας σου τις ωρες που σε γλυκαναν
και δεν γυρνανε πια!

το φιλι το τελευταιο του χωρισμου
εφυγε πριν το χορτασεις!

ρολογια χτυπανε ανεμελα
με δεικτες αμειληκτους που δεν χαζομερουν

η επιλογη της στιγμης
και τι θα γινονταν αν εκανες μια αλλη

ποσες παραπλευρες απωλειες εβαλες πανω απο την ουσια?
ποιος φοβος ξεπλυνε τα θελω σου?

χρονος,
ειναι οι στιγμες που οσο και αν κυνηγισες
σε εφαγαν στη στροφη....

οτι κι αν νιωσαμε
υπηρξε φοβος μεγαλυτερος απο τη λησμονια?
απ'οσα μας γδαραν τη σκεψη
και μας βαρηναν την ψυχη
τουτο μας τρωει ακομα!
αν θα μας θυμουνται!

απ'οσα πονεσαμε
κι απ'οσα ηττηθηκαμε
πιοτερο το κρυο της ληθης
μας σκεπαζει

να μας θυμουνται!
για τα ωραια
αλλα και για τα δυσκολα

ποσοι μπορεσανε να βρουνε το κλειδι μας στα δυσκολα?
τοτε που ορκιζομασταν πως ο κοσμος εχει γεμισει πορτες

σκουριασμενες πορτες
φουκαριαρες!
και ανεκφραστους περαστικους με βημα βιαστικο

οτι κι αν βρηκαμε το βαλαμε στις βαλιτσες μας
λεμε θα ειναι κει'να περιμενει

μα σαν ξεφτισει ο καιρος μας
τι θα'ναι κει να περιμενει?

να μας θυμουνται!
στις ανοιξιατικες μυρουδιες
τις τελευταιες απογευματινες ωρες
σ'εναν γαλαζοκοκκινο ουρανο
που ξαπλωνει
στην ομορφη μας πολη

οτι κι αν συναντησουμε
ο ενας τον αλλον
στο νου του ας κρατα


μη γινουμε χωρος φθηνων αποσκευων!
σακια μη γινουμε σε αεροστατο
που πεφτουνε στο εδαφος
για παραπανω υψος....

μια φορα κι εναν καιρο

μια φορα κι εναν καιρο

υπηρχε ισοτητα

υπηρχε αθωοτητα κι αγαπη

οι ανθρωποι κοιταζονταν στα ματια

και μιλουσαν με το σωμα

τα φαναρια αναβοσβυναν χαρουμενα

στα χρωματα της ευτυχιας

και το ρολοϊ εδιχνε μια μονο ωρα.

τη στιγμη.

μια φορα κι εναν καιρο

υπηρχε ερωτας

ευθυνη

και γαληνη.

επιτα αναψα ενα τσιγαρο.

γιατι τελικα....

εζησαν αυτοι καλα

και μεις......

ποιος νοιαζεται?