βόρεια θάλασσα

σκεπτικός και
απόγονος των vikings 
ο γεράκος που κάθεται λίγο δίπλα μου
πάνω σε αυτό το πλοίο 

χαϊδεύει το ξεθωριασμένο
χρυσό μουστάκι του
ενώ με τ'άλλο χέρι
γραπώνει το ποτήρι του
και ετοιμάζεται για
 την επόμενη γερή γουλιά μπύρας


 το πιάτο του 
περασμένο με μια ελαφρά χρώση κόκκινου
που μαρτυρά πως το κρέας το τρώει 
ψημένο μέτρια

ένα καλό ρεσιτάλ γωνιδίων
απο τον φίλο μου

βέβαια και γω μέτρια την θέλω την μπριζόλα μου,
όταν μπορώ
-ρε λες να ήμουν viking κάποτε?-

ο αέρας να τα σηκώνει όλα
και αυτόν να μη τον νοιάζει τίποτα

και αν και ξέρω πως είναι καλοκαίρι
είναι το πιο εχθρικό καλοκαίρι που έχω δει

φιόρδ παντού τριγύρω 
και η Βόρεια θάλασσα αφιλόξενη
όπως ακριβώς μου την είχαν υποσχεθεί οι ταινίες
και τα σχετικά βιβλία  κατά καιρούς

βλέποντας ως εκεί που φτάνει το μάτι
απαξιώνω τους γεωγράφους όλου του κόσμου

ποιος βλάκας είπε πως η γη είναι στρόγγυλη?
εγώ είμαι σίγουρος πως η γη τελειώνει ακριβώς εδώ!

και αν εμφανίζονταν απο το πουθενά ένας πελώριος γκρεμός
που δεν καταλήγει πουθενά
δεν θα μου έκανε καθόλου έκπληξη

όταν είσαι τόσα χιλιόμετρα μακριά
απο τις υποχρεώσεις
και απο τους καθιερωμένους ρόλους
της ζωής σου
χάνεις για λίγο την ταυτότητα σου

σκέφτεσαι πως θα μπορούσες και συ να γίνεις
αυτός ο γεράκος
ο περήφανος απόγονος των vikings

να χαϊδεύεις το ξεθωριασμένο σου μουστάκι
και να ετοιμάζεσαι για μία ακόμα γερή δόση μπύρας

μήπως και ξεπλύνεις 
τη γεύση 
του φρέσκου αίματος 
στο στόμα σου

στιγμες που φυγανε

το ζευγαρακι,χορεβει γρηγορα το βαλς
για να προλαβει τη στιγμη που μολις χαθηκε!παει!

αρνητικα φωτογραφιας χαιρεκακα γελανε
δειχνοντας σου τις ωρες που σε γλυκαναν
και δεν γυρνανε πια!

το φιλι το τελευταιο του χωρισμου
εφυγε πριν το χορτασεις!

ρολογια χτυπανε ανεμελα
με δεικτες αμειληκτους που δεν χαζομερουν

η επιλογη της στιγμης
και τι θα γινονταν αν εκανες μια αλλη

ποσες παραπλευρες απωλειες εβαλες πανω απο την ουσια?
ποιος φοβος ξεπλυνε τα θελω σου?

χρονος,
ειναι οι στιγμες που οσο και αν κυνηγισες
σε εφαγαν στη στροφη....

οτι κι αν νιωσαμε
υπηρξε φοβος μεγαλυτερος απο τη λησμονια?
απ'οσα μας γδαραν τη σκεψη
και μας βαρηναν την ψυχη
τουτο μας τρωει ακομα!
αν θα μας θυμουνται!

απ'οσα πονεσαμε
κι απ'οσα ηττηθηκαμε
πιοτερο το κρυο της ληθης
μας σκεπαζει

να μας θυμουνται!
για τα ωραια
αλλα και για τα δυσκολα

ποσοι μπορεσανε να βρουνε το κλειδι μας στα δυσκολα?
τοτε που ορκιζομασταν πως ο κοσμος εχει γεμισει πορτες

σκουριασμενες πορτες
φουκαριαρες!
και ανεκφραστους περαστικους με βημα βιαστικο

οτι κι αν βρηκαμε το βαλαμε στις βαλιτσες μας
λεμε θα ειναι κει'να περιμενει

μα σαν ξεφτισει ο καιρος μας
τι θα'ναι κει να περιμενει?

να μας θυμουνται!
στις ανοιξιατικες μυρουδιες
τις τελευταιες απογευματινες ωρες
σ'εναν γαλαζοκοκκινο ουρανο
που ξαπλωνει
στην ομορφη μας πολη

οτι κι αν συναντησουμε
ο ενας τον αλλον
στο νου του ας κρατα


μη γινουμε χωρος φθηνων αποσκευων!
σακια μη γινουμε σε αεροστατο
που πεφτουνε στο εδαφος
για παραπανω υψος....

μια φορα κι εναν καιρο

μια φορα κι εναν καιρο

υπηρχε ισοτητα

υπηρχε αθωοτητα κι αγαπη

οι ανθρωποι κοιταζονταν στα ματια

και μιλουσαν με το σωμα

τα φαναρια αναβοσβυναν χαρουμενα

στα χρωματα της ευτυχιας

και το ρολοϊ εδιχνε μια μονο ωρα.

τη στιγμη.

μια φορα κι εναν καιρο

υπηρχε ερωτας

ευθυνη

και γαληνη.

επιτα αναψα ενα τσιγαρο.

γιατι τελικα....

εζησαν αυτοι καλα

και μεις......

ποιος νοιαζεται?

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
2009 17 νοεμβρη

ειναι η δικη μας γενια
-ή μαλλον οι καλυτεροι της γενιας μας-
που θα πρεπει να διεκδικησουμε
οτι δεν γινεται στα χαρτι

αλλα εγω και συ
ειμαστε εδω και γραφουμε
αλλοι τοσοι ειναι για καφε
και ταβλι

και ενα μικρο μεριδιο θυμαται εμπρακτα.
λιγοι εναντιον ολων τους.

προσπαθουνε να κανουν πραξη
οσες αξιες τους απεμειναν

στους ιδιους χωρους
με την ιδια σπιθα στο βλεμμα
αναμμενη παντα

και εχουν την ιδια γενια
για ινδαλμα και εχθρο

που τοτε τους εμαθε να ονειρευονται
και εκ'τοτε τους σκοτωνει
καθημερινα....

ωρες χωρις ηλιο

εχθες το βραδυ

ονειρευτικα να δραπετευσω

μητε για που

και πως

και ηταν τοσο εντονο το συναισθημα εκεινο

που με οδηγησε στην πραξη

διακτινηστικε το βλεμμα μου

στα κυμματα ενος αφιλοξενου νοεμβρη
στον πατο της

πιο βαθιας λησμονιας

εφταιγε εκεινο το ανοτερο συναισθημα

που βρεθηκα βραδιατικα στους δρομους

και δεν ειμαι σιγουρος αν ητανε περισσοτερο λαχταρα

ή αγανακτηση

η περιστασιακη μου μουσα.

διακτηνιστικα και στον ουρανο.

σε ενα περιεργο σχημα εκει ψιλα.

σαν να'τανε φεγγαρι

αλλα πολυ πιο μελαγχολικο

σαν να'τανε ερωτας

αλλα πολυ πιο κοκκινο.

η βραδινη μου εμπνευση.

και γω εραστης της.

και ποσο θα'θελα αποψε

ενα να γινουν ολα μαζι με μενα

λιγο απο αγαπη

απο σιωπη

και απο μπλε

και εγω καπου στη μεση.

ετσι,για την νυχτερινη μου τρελλα!

για την επιτιδευμενη μεθη μου!

πρωτου διαλυθουν ολα

με τις πρωτες αχτιδες της συνηθειας

πρωτου με δειτε να σας λεω

πως εγραφα χαζομαρες

πουλοντας ετσι

την τελευταια αλυσιδα μου με την αληθεια.

να προσαρμοζομαι

σε νεες ουτοπιες

εργοστασιακες.

και να λοιπον που φευγει η αναγκη για αποδραση
το φως της συνηθειας με τυφλωνει

καθε που γινομαι σκοταδι ξημερωνει

ΥΓ. με λιγη συνοδεια αλκοολ,θα μπορουσε να βγει και καλυτερο...

οι μερες μας

ξεκινησαμε
με μιαν υποπτη συνηθεια για οδηγο
με μιαν ακρατη αναγκη για κορεσμο
με μιαν σκια απροσωπη συνδηπορο...

διδαχθηκαμε απο παιδια
να θελουμε τα ονειρα αλλων

κι'ετσι τα υιοθετησαμε
και κανεις πια δεν προβληματιστηκε

και ετσι τα αγαπησαμε
και κανεις πια δεν σταθηκε να θυμηθει

πως μια γενια ονειρων
δεν ηταν ποτε στα σχεδια τους

κι ετσι
οι μερες κατακλυζονταν απο την απουσια μας

κι ετσι
οι επιθυμιες μας χαθηκαν σε πλημμυρισμενους highways

ξοδεψαμε και τη φαντασια μας
στις ευρυχωρες προνομιουχες καρεκλες τους

ετσι,
για να μην ξεχναμε
οτι επιβραβευση απο ονειρα δεν βγαινει

μοναχα απο στοχους
ρεαλιστικους-υλιστικους

και ερχεται ο νους μας σε ενα παιδακι φτωχο
που με τοση "φιλευσπλαχνια"καποιος
του πεταει μια δεκαρα
και θαρρει το βλασταρι,
θα αγορασει τον κοσμο.

ετσι αναγνωριζει το ηλεκτρονικο συστημα
την επιβραβευση.

νικησαμε και την οργη μας
αλλοτε με xanax
αλλοτε με ενα μισθο στο χερι...

και το σεναριο μοιαζειμε μια ατιτλη ανεμπνευστη πορνογραφια