Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

ο γυρισμος του ξενιτεμενου


ξυπναει μεσα μου ο πονος
για καθε χορταρι που πατησα
και δεν ειναι πια εκει

περπαταω στο συντριβανιμιας πλατειας
που πια
δεν με σηκωνει
και ειμαι εκει..
στην πατριδα που αφησα!

παραξενος που ειν'ο κοσμος των ανθρωπων
ολο τρεχει απο συνηθεια
και γω ξωπισο ξεθοριαζω
οι φιλοι μου
αγαλματα στην μνημη των νεανικων μου χρονων
ζουνε πια τις μικροαστικες ζωες τους
και γω κοιταω τα εισιτειρια για σιγουρια
-μηπως το τραινο με πηγε αλλου-

το σπιτι που καποτε μεγαλωσα
εγινε καπνος
και μια γνοριμη γυναικα
-που θα μπορουσε αγαπη να συμβολιζει-
περασε διπλα μου με αντρα και παιδια

γυρησα απο την ξενιτια πιο ξενος
οι μνημες μου ποτε δεν μιλησαν για τετοια πατριδα

και ετσι
χορις να εχω κατι να με περιμενει
και κατι να αγαπησω
βολευτικα στον κουπε μου
και εψαξα για νεο σπιτι...

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2009

το αιμα μεσα στο κρασι μας


μαζι με το κρασι θα ταξιδεψουμε!
στην κοκκινη του επιφανεια
ολα τα ονειρα μας
μεσα στην μεθη του τραγουδησαμε τ'ονομα της
στην αιγλη του γιναμε ολοι αδερφια
κ οσα δακρυα
ή γελια ειχαμε,
γινανε αιμα...
το πρωι,
μας πεταξε εξω απο την χωρα του
ολοι γιναμε ξενοι πια..

ατιμο κρασι!
σε εχω στο ποτηρι μου
ή εσυ στο δικο σου?
αποψε παλι..
την ιδια ωρα..
πινουμε για τους ερωτες που δεν εκπληρωθικαν
για τα ποταμια που δεν κυλησαν παρακατω
για τα παρτυ που δεν εγιναν ποτε.......

Τρίτη 4 Αυγούστου 2009

εθισμος

συνηθισαμε πια
τοιχοι
τετραγωνισανε
τη ζωη μας
και μπετον περιεβαλε
τα αισθηματα μας.
προδιαγραψαμε
-απ'το σχολειο-
τις διαδρομες μας
γυρω απο τον αξονα
μιας μητερας πατριδας
που μας ζητα
παντα θυσιες
και μας ταϊζει
μονο
μ'επαινους.
γευτηκαμε
την ηδονη των μηχανων
ανταλλασοντας
το αιμα μας
με πετρελαιο
και τη σαρκα μας
ξαπλωσαμε στην ασφαλτο
για να δεχτει
τα σιδερενια φιλια
τροχοφορων χειλιων.
βολεψαμε
και τη φτωχεια μας
σε μια οθονη
και την προβαλουμε
καθε βραδυ
λιγο προτου
αφεθουμε στην αγκαλια
ενος ασφαλους υπνου
με λογοκριμενα ονειρα

τασος π.καραντης

Κυριακή 2 Αυγούστου 2009

στροφη προς την αισιοδοξια

θα τα προσπαθησουμε τα ωραια!
καπια μερα εκει,
στα δινα της υπαρξης
θ'αγανακτησουμε!
και θα το γλεντισουμε το παραμυθι!

οχι τιποτ'αλλο!
μα για να μην λεμε πως δεν δοκιμασαμε!


θα το αλλαξουμε το βλεμμα της απογνωσης!
θα τη βρουμε,τη μυστικη εδεμ

οχι και τιποτ'αλλο δηλαδη
για να μην λεμε πως δεν δοκιμασαμε

να μην ποναμε πως γκρεμισαμε μια γεφυρα που δεν περπατισαμε!