Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
2009 17 νοεμβρη

ειναι η δικη μας γενια
-ή μαλλον οι καλυτεροι της γενιας μας-
που θα πρεπει να διεκδικησουμε
οτι δεν γινεται στα χαρτι

αλλα εγω και συ
ειμαστε εδω και γραφουμε
αλλοι τοσοι ειναι για καφε
και ταβλι

και ενα μικρο μεριδιο θυμαται εμπρακτα.
λιγοι εναντιον ολων τους.

προσπαθουνε να κανουν πραξη
οσες αξιες τους απεμειναν

στους ιδιους χωρους
με την ιδια σπιθα στο βλεμμα
αναμμενη παντα

και εχουν την ιδια γενια
για ινδαλμα και εχθρο

που τοτε τους εμαθε να ονειρευονται
και εκ'τοτε τους σκοτωνει
καθημερινα....

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

ωρες χωρις ηλιο


εχθες το βραδυ
ονειρευτικα να δραπετευσω
μητε για που
και πως
και ηταν τοσο εντονο το συναισθημα εκεινο
που με οδηγησε στην πραξη
διακτινηστικε το βλεμμα μου
στα κυμματα ενος αφιλοξενου νοεμβρη
στον πατο της
πιο βαθιας λησμονιας
εφταιγε εκεινο το ανοτερο συναισθημα
που βρεθηκα βραδιατικα στους δρομους
και δεν ειμαι σιγουρος αν ητανε περισσοτερο λαχταρα
ή αγανακτηση
η περιστασιακη μου μουσα.

διακτηνιστικα και στον ουρανο.
σε ενα περιεργο σχημα εκει ψιλα.
σαν να'τανε φεγγαρι
αλλα πολυ πιο μελαγχολικο
σαν να'τανε ερωτας
αλλα πολυ πιο κοκκινο.
η βραδινη μου εμπνευση.
και γω εραστης της.
και ποσο θα'θελα αποψε
ενα να γινουν ολα μαζι με μενα
λιγο απο αγαπη
απο σιωπη
και απο μπλε
και εγω καπου στη μεση.
ετσι,για την νυχτερινη μου τρελλα!
για την επιτιδευμενη μεθη μου!
πρωτου διαλυθουν ολα
με τις πρωτες αχτιδες της συνηθειας
πρωτου με δειτε να σας λεω
πως εγραφα χαζομαρες
πουλοντας ετσι
την τελευταια αλυσιδα μου με την αληθεια.
να προσαρμοζομαι
σε νεες ουτοπιες
εργοστασιακες.
και να λοιπον που φευγει η αναγκη για αποδραση
το φως της συνηθειας με τυφλωνει
καθε που γινομαι σκοταδι ξημερωνει
ΥΓ. με λιγη συνοδεια αλκοολ,θα μπορουσε να βγει και καλυτερο...

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

οι μερες μας

ξεκινησαμε
με μιαν υποπτη συνηθεια για οδηγο
με μιαν ακρατη αναγκη για κορεσμο
με μιαν σκια απροσωπη συνδηπορο...

διδαχθηκαμε απο παιδια
να θελουμε τα ονειρα αλλων

κι'ετσι τα υιοθετησαμε
και κανεις πια δεν προβληματιστηκε

και ετσι τα αγαπησαμε
και κανεις πια δεν σταθηκε να θυμηθει

πως μια γενια ονειρων
δεν ηταν ποτε στα σχεδια τους

κι ετσι
οι μερες κατακλυζονταν απο την απουσια μας

κι ετσι
οι επιθυμιες μας χαθηκαν σε πλημμυρισμενους highways

ξοδεψαμε και τη φαντασια μας
στις ευρυχωρες προνομιουχες καρεκλες τους

ετσι,
για να μην ξεχναμε
οτι επιβραβευση απο ονειρα δεν βγαινει

μοναχα απο στοχους
ρεαλιστικους-υλιστικους

και ερχεται ο νους μας σε ενα παιδακι φτωχο
που με τοση "φιλευσπλαχνια"καποιος
του πεταει μια δεκαρα
και θαρρει το βλασταρι,
θα αγορασει τον κοσμο.

ετσι αναγνωριζει το ηλεκτρονικο συστημα
την επιβραβευση.

νικησαμε και την οργη μας
αλλοτε με xanax
αλλοτε με ενα μισθο στο χερι...

και το σεναριο μοιαζειμε μια ατιτλη ανεμπνευστη πορνογραφια

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

ο γυρισμος του ξενιτεμενου


ξυπναει μεσα μου ο πονος
για καθε χορταρι που πατησα
και δεν ειναι πια εκει

περπαταω στο συντριβανιμιας πλατειας
που πια
δεν με σηκωνει
και ειμαι εκει..
στην πατριδα που αφησα!

παραξενος που ειν'ο κοσμος των ανθρωπων
ολο τρεχει απο συνηθεια
και γω ξωπισο ξεθοριαζω
οι φιλοι μου
αγαλματα στην μνημη των νεανικων μου χρονων
ζουνε πια τις μικροαστικες ζωες τους
και γω κοιταω τα εισιτειρια για σιγουρια
-μηπως το τραινο με πηγε αλλου-

το σπιτι που καποτε μεγαλωσα
εγινε καπνος
και μια γνοριμη γυναικα
-που θα μπορουσε αγαπη να συμβολιζει-
περασε διπλα μου με αντρα και παιδια

γυρησα απο την ξενιτια πιο ξενος
οι μνημες μου ποτε δεν μιλησαν για τετοια πατριδα

και ετσι
χορις να εχω κατι να με περιμενει
και κατι να αγαπησω
βολευτικα στον κουπε μου
και εψαξα για νεο σπιτι...

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2009

το αιμα μεσα στο κρασι μας


μαζι με το κρασι θα ταξιδεψουμε!
στην κοκκινη του επιφανεια
ολα τα ονειρα μας
μεσα στην μεθη του τραγουδησαμε τ'ονομα της
στην αιγλη του γιναμε ολοι αδερφια
κ οσα δακρυα
ή γελια ειχαμε,
γινανε αιμα...
το πρωι,
μας πεταξε εξω απο την χωρα του
ολοι γιναμε ξενοι πια..

ατιμο κρασι!
σε εχω στο ποτηρι μου
ή εσυ στο δικο σου?
αποψε παλι..
την ιδια ωρα..
πινουμε για τους ερωτες που δεν εκπληρωθικαν
για τα ποταμια που δεν κυλησαν παρακατω
για τα παρτυ που δεν εγιναν ποτε.......

Τρίτη 4 Αυγούστου 2009

εθισμος

συνηθισαμε πια
τοιχοι
τετραγωνισανε
τη ζωη μας
και μπετον περιεβαλε
τα αισθηματα μας.
προδιαγραψαμε
-απ'το σχολειο-
τις διαδρομες μας
γυρω απο τον αξονα
μιας μητερας πατριδας
που μας ζητα
παντα θυσιες
και μας ταϊζει
μονο
μ'επαινους.
γευτηκαμε
την ηδονη των μηχανων
ανταλλασοντας
το αιμα μας
με πετρελαιο
και τη σαρκα μας
ξαπλωσαμε στην ασφαλτο
για να δεχτει
τα σιδερενια φιλια
τροχοφορων χειλιων.
βολεψαμε
και τη φτωχεια μας
σε μια οθονη
και την προβαλουμε
καθε βραδυ
λιγο προτου
αφεθουμε στην αγκαλια
ενος ασφαλους υπνου
με λογοκριμενα ονειρα

τασος π.καραντης

Κυριακή 2 Αυγούστου 2009

στροφη προς την αισιοδοξια

θα τα προσπαθησουμε τα ωραια!
καπια μερα εκει,
στα δινα της υπαρξης
θ'αγανακτησουμε!
και θα το γλεντισουμε το παραμυθι!

οχι τιποτ'αλλο!
μα για να μην λεμε πως δεν δοκιμασαμε!


θα το αλλαξουμε το βλεμμα της απογνωσης!
θα τη βρουμε,τη μυστικη εδεμ

οχι και τιποτ'αλλο δηλαδη
για να μην λεμε πως δεν δοκιμασαμε

να μην ποναμε πως γκρεμισαμε μια γεφυρα που δεν περπατισαμε!

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

η πολη με τους καθρεφτες


"ποιο το κοστος για ενα ταξιδι γυρo απο τον εαυτο μου?"
"οσο η αληθεια"του ειπε
και του εδειξε την πολη με τους καθρεπτες.
το κερι τρεμοπαιζε καθως εφτανε στην πολη
που απο καιρο η φθορα της διεσχιζε τους αιωνες
πηρε κι'αυτος εναν καθρεπτη στα μετρα της ζωης του
και βγηκε μια βολτα στην πλατεια των στιγμων.
σ'αυτη την πολη!
με την σκληρη της πολιτικη
και τους ασαλευτους της κατοικους
που κοιτουσαν μονο τους καθρεπτες τους
και πραγματευονταν τον θανατο τους
ο αγνωστος εσκυψε απο τον εαυτο του επανω
"μνημονικον" ψυθηρισε....
ξαφνου το δειλι πηρε τα ιχνη της πολης απο τριγυρω
και τα αντικατεστησε με θολες εικονες,
δυσδιαστατες
επιγραμμικα ολη του η ζωη αργοκυλισε στις αρτηριες του
περασαν μπρoστα του οι αφροδισιοι συντροφοι του

DESPERATION PORTRAIT!
φωναξε δαιμονισμενος τις στιγμες που μουχλιαζαν!
μυριζαν αποσυνθεση και τις πεταξε
DELETE.......
κοιταξε την πολη γυρω του ο ανθρωπος χωρις παρελθον
και οι τοιχοι της, χαμογελασαν σαν εικονες
ειδε τα προσωπα οσων διαλλεξαν να εχουν μονο παρον
και διεκρινε στα ματια τους το απειρο
τιποτα δεν γινονταν καλυτερο η χειροτερο
στο καινουριο του ησυχαστηρειο
ηταν κι'αυτος ενας καθρεπτης ληθης
που βρηκε την πολη του....

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

μνημονικον


αυτη η μνημη
που υπερειχε των υπολοιπων
μνημων
και επεφτε καθε βραδι στα κεφαλια των ανθρωπων

αρχαϊκα συμβολα γεμιζε τα κιτρινα τους σπιτια
και τους ψιθυριζε καταρες
στα ανυποπτα πνευματα τους

η πιο δυνατη
η πιο υπουλη
η πιο παραξενη αναμνηση απ'ολες

που ολο εφευγε κυνηγιμενη
και υστερα γυρνουσε για αιμα

που διεσχιζε ποταμια και αιωνες
σαν φως

στη σιγη της νυχτας
κατω απο ενα ματωμενο φεγγαρι
ντυνονταν βασιλισσα
και περναγε απ τις χωρες
η μνημη,
που διεπει το ανεξιχνιαστο μεσα τους
το πρωι σιωπισε!
και υστερα ο κοσμος ολος ξυπνησε με μια μονο ιδεα...



Τρίτη 28 Ιουλίου 2009

πορτρετο


οι εικονες!

ενα ταξιδι στην καταχνια της λογικης και συναισθηματος

ως ποτε?

χρωματα αλλιωμενων καιρων και θυμησες!
σαν ζωντανος οργανισμος μεσα στο αοσμο σπιτι
να με κοιτας χωρις ν'αλλαζεις βλεμμα οτι και αν σου πω

πιστη συγκατοικος εισαι η μονη.
αφοσιωμενη γυναικα στο καδρο σου.
μη υπαρκτη αλλα κι'η μονη που παντρευτικα ποτε
σαν και σε,
μονο οι θυμησες οι πικρες
απο την ταχα πραγματικη ζωη μ'αγγιζουν

με φασκιωσες σα μανα με το βλεμμα σου καθως γεννιθηκα
εσυ θα διαδεχθεις το πρελουδιο του τελους μου

ω αληθινη γυναικα της ζωης μου!

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

περιμενω μια αλλαγη

μας αργει το φθινοπωρο φετος
μεσα καλοκαιριου

λιγο αυτη η ζεστη που με χτυπα
λιγο και συ που αργεις να γυρησεις
σε καπια εφημερη κατασταση
θα βρεθουμε και παλι
περιστασιακα
θα χαθουμε στο σκοταδι
ως που αχορταγα
θα αρχισεις να μιλας για φως
ονειρα θερινης νυκτος
δεν εμαθα να μεταφραζω
η εποχη μου αργει
και μια φορα μοναχα
θα σου προτεινω
ανεξερευνιτες
πολεις

να χανεσαι
να εμφανιζεσαι
ας γινουμε ενα
οσο ακομα μπορουμε
και ιδρωνουμε
γιατι
αναθεμα
αργει το φθινοπωρο
φετος

το σβησιμο ενος ποιητη


να σας μιλω για ποιηση
αλλο δεν εχω.
στα ακαλυπτα κορμια της φαντασιας,τελειωνει το μελανι
ισως παλι σε καπια γωνια ενος λεχριτη, κρυβεται η απογνωση
να βρω την μουσα μου σε καποιο μπορντελο.
για να συνεχισω να φτυνω σκεψεις στο χαρτι
μα αν παλι σε καποιο δωματιο ολογιομο απο δυνη
με δειτε να καθομαι δαιμονισμενος,
συγχωρεστε με!
μην με κατακρινετε που δεν πετυχα την ψυχικη μου αορτη!
για ερωτες για φονους και για τετοιες φρικες,αλλο δεν εχω.

στα αχρωμα βουνα με τους ψιθυρους λυκων κρυβομαι
μου μιλανε για λογικη και τους ακουω σαν παιδακι
μου λενε να παψω πια να τερατολογω
και το απλετο φως της καθημερινοτητας με τυφλωνει

και αν σε καποιο μουσειο της μνημης θυμηθιτε
πως καποτε κολυμπουσα σε απατα νερα και τωρα πλατσουριζω,
λυπηθιτε με!
που δεν εφτασα ποτε στην περα οχθη,μη χτυπατε!
για θανατο για σηψη και βρομια,αλλο δεν εχω.

Κυριακή 26 Ιουλίου 2009

ΕΠΙΘΥΜΙΑ

θελω παλι να σε βρω
σε κεινες τις μεσονυχτιες συναντησεις μας

στο τριτο ονειρο βγαινουμε για καφε
-πινω αλλα δεν τελειωνει-
και μου λες τα ιδια νεα καθε νυχτα

τα πρωινα ξυπναω περιεργα
και ολη η μερα κυλαει σαν βροχη
ως το βραδυ

σημερα παλι θα σε δω
με λιγη τυχη
και με τον ανεμο να ειναι
με το μερος μου

ξυπνα με παλι στο τριτο ονειρο
στο φως της αγεννιτης μερας
στο λευκο των αγραφων σελιδων

ο nazim hikmet σημερα


οι πιο ωραιες θαλασσες
αμμος γινανε στις ερημιες του κοσμου
δεν τις ταξιδεψαμε ποτε
μητε τις προσεγγισαμε

τα ομορφοτερα παιδια
ηρθαν και φυγαν απροσαρμοστα
ψιλαφιζοντας τους ουρανους του
ψευδους

οι καλυτερες μερες μας
φωτογραφιες που δεν ενιωσε κανεις μας
με φοντο μια επιπολαια βροχη
τα ομορφοτερα λογια
τα καλυτερα απ'ολα
σφραγιστηκαν σε χειλη ξεραμενα
ανυποτος βυθος γινανε
και γω πολυ μικρος για να θυμαμαι...