Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

οτι κι αν νιωσαμε
υπηρξε φοβος μεγαλυτερος απο τη λησμονια?
απ'οσα μας γδαραν τη σκεψη
και μας βαρηναν την ψυχη
τουτο μας τρωει ακομα!
αν θα μας θυμουνται!

απ'οσα πονεσαμε
κι απ'οσα ηττηθηκαμε
πιοτερο το κρυο της ληθης
μας σκεπαζει

να μας θυμουνται!
για τα ωραια
αλλα και για τα δυσκολα

ποσοι μπορεσανε να βρουνε το κλειδι μας στα δυσκολα?
τοτε που ορκιζομασταν πως ο κοσμος εχει γεμισει πορτες

σκουριασμενες πορτες
φουκαριαρες!
και ανεκφραστους περαστικους με βημα βιαστικο

οτι κι αν βρηκαμε το βαλαμε στις βαλιτσες μας
λεμε θα ειναι κει'να περιμενει

μα σαν ξεφτισει ο καιρος μας
τι θα'ναι κει να περιμενει?

να μας θυμουνται!
στις ανοιξιατικες μυρουδιες
τις τελευταιες απογευματινες ωρες
σ'εναν γαλαζοκοκκινο ουρανο
που ξαπλωνει
στην ομορφη μας πολη

οτι κι αν συναντησουμε
ο ενας τον αλλον
στο νου του ας κρατα


μη γινουμε χωρος φθηνων αποσκευων!
σακια μη γινουμε σε αεροστατο
που πεφτουνε στο εδαφος
για παραπανω υψος....