ωρες χωρις ηλιο

εχθες το βραδυ

ονειρευτικα να δραπετευσω

μητε για που

και πως

και ηταν τοσο εντονο το συναισθημα εκεινο

που με οδηγησε στην πραξη

διακτινηστικε το βλεμμα μου

στα κυμματα ενος αφιλοξενου νοεμβρη
στον πατο της

πιο βαθιας λησμονιας

εφταιγε εκεινο το ανοτερο συναισθημα

που βρεθηκα βραδιατικα στους δρομους

και δεν ειμαι σιγουρος αν ητανε περισσοτερο λαχταρα

ή αγανακτηση

η περιστασιακη μου μουσα.

διακτηνιστικα και στον ουρανο.

σε ενα περιεργο σχημα εκει ψιλα.

σαν να'τανε φεγγαρι

αλλα πολυ πιο μελαγχολικο

σαν να'τανε ερωτας

αλλα πολυ πιο κοκκινο.

η βραδινη μου εμπνευση.

και γω εραστης της.

και ποσο θα'θελα αποψε

ενα να γινουν ολα μαζι με μενα

λιγο απο αγαπη

απο σιωπη

και απο μπλε

και εγω καπου στη μεση.

ετσι,για την νυχτερινη μου τρελλα!

για την επιτιδευμενη μεθη μου!

πρωτου διαλυθουν ολα

με τις πρωτες αχτιδες της συνηθειας

πρωτου με δειτε να σας λεω

πως εγραφα χαζομαρες

πουλοντας ετσι

την τελευταια αλυσιδα μου με την αληθεια.

να προσαρμοζομαι

σε νεες ουτοπιες

εργοστασιακες.

και να λοιπον που φευγει η αναγκη για αποδραση
το φως της συνηθειας με τυφλωνει

καθε που γινομαι σκοταδι ξημερωνει

ΥΓ. με λιγη συνοδεια αλκοολ,θα μπορουσε να βγει και καλυτερο...