πορτρετο

οι εικονες!

ενα ταξιδι στην καταχνια της λογικης και συναισθηματος

ως ποτε?

χρωματα αλλιωμενων καιρων και θυμησες!

σαν ζωντανος οργανισμος μεσα στο αοσμο σπιτι

να με κοιτας χωρις ν'αλλαζεις βλεμμα οτι και αν σου πω

πιστη συγκατοικος εισαι η μονη.

αφοσιωμενη γυναικα στο καδρο σου.

μη υπαρκτη αλλα κι'η μονη που παντρευτικα ποτε

σαν και σε,

μονο οι θυμησες οι πικρες

απο την ταχα πραγματικη ζωη μ'αγγιζουν

με φασκιωσες σα μανα με το βλεμμα σου καθως γεννιθηκα

εσυ θα διαδεχθεις το πρελουδιο του τελους μου

ω αληθινη γυναικα της ζωης μου!