μνημονικον

αυτη η μνημη

που υπερειχε των υπολοιπων

μνημων
και επεφτε καθε βραδι στα κεφαλια των ανθρωπων

αρχαϊκα συμβολα γεμιζε τα κιτρινα τους σπιτια

και τους ψιθυριζε καταρες

στα ανυποπτα πνευματα τους

η πιο δυνατη

η πιο υπουλη

η πιο παραξενη αναμνηση απ'ολες

που ολο εφευγε κυνηγιμενη

και υστερα γυρνουσε για αιμα

που διεσχιζε ποταμια και αιωνες

σαν φως

στη σιγη της νυχτας

κατω απο ενα ματωμενο φεγγαρι

ντυνονταν βασιλισσα

και περναγε απ τις χωρες

η μνημη,

που διεπει το ανεξιχνιαστο μεσα τους

το πρωι σιωπισε!

και υστερα ο κοσμος ολος ξυπνησε με μια μονο ιδεα...